استاد از کودکی با سینمای اروپا آشنا بود؛در ده سالگی بادیدن فیلم های برگمان فقید در خود میل شدیدی به سینمای اروپا یافت که البته بعد ها بادیدن فیلم های گاسپر نوئه در چهارده سالگی، این میل به عشق تبدیل شد. در پانزده سالگی نتوانست در برابر وسوسه دیدن فیلم های برتولوچی مقاومت کند. شانزده ساله بود که از دیدن سیمای هلند هم سود بود، ولی آشناییش با سینمای اسپانیا در هفده سالگی و دیدن فیلم های فرنان گومز بود، او در هجده سالگی متوجه شد بهتر بود این آشنایی را هشت سال به تعویق می انداخت و از هجده سالگی با سینمای غالب در اروپا آشنا می شد. استاد هم اکنون به نقد و بررسی فیلم های معنا گرا تر مثل : در وی آی پی، رویا پردازان آمریکایی، شبانه های آمریکایی ، مادری که دوست می داشتم می پردازد.
