تا چند روز پیش فکر می کردم که مثل فیلما آهنگ خاطره انگیز باید یک آهنگ خفن باشه ... پیانو یا ویولن ... یه آهنگ ارکستراسیون ... یک آهنگ سنتی یا حد اقل قدیمی، نمی دونم ، شد خزان...یا از این چیزا... ولی الان حس می کنم با تخمی ترین آهنگی که تا حالا شنیدم و اولین باری که شنیدم فقط نیم ساعت داشتم فحش می دادم که این سبک های مسخره فعلی که وسطش هم یهو یکی رپ می خونه ریده به موسیقی اونقدر خاطره دارم که ...حالا که نگاه می کنم آهنگ رفتی از یادم (اثر به یاد ماندنی اساتید به حق موسیقی zaraban ft. Rv. ft. 193!!!) داره بار نوستالژی یک سال و نیم زندگی من رو می کشه...خسته نباشی جوون... تو مثل این جوونایی می مونی که طرفدار ا.ن. بهشون می گن بچه سوسول ولی دارن انقلاب مخملی می کنن...

*خوشا آنان که هارد یک ترا دارند که هی بدونِ کتِ گورایز بریزن توش و بعد یکهو وقتی دارن توش دنبال یک چیز دیگه می گردن یک چیز قدیمی و خاطره انگیز توش پیدا کنند...

*داشتیم می اندیشیدیم که اگر همین پست را با آروغ روشنفکرانه می نوشتیم:
نوستالژیمان زد بالا. رفتیم در دیتا بیسمان گشتیم، سونات موریش-کنیکف ( شنیده اید؟! که!!!اگر نشنیده اید هیچ از موسیقی بارتان نیست !) اجرای ارکستر برلینش را که البته می دانیدکه یک اجرای کم یاب است و دست هر کسی نیست و من هم آن را از داخل صد گیگ آهنگی که دوست خوب و موسیقی دانم {...}به من داد، پیدا کردم....خوب البته من این آهنگ را به کسی نمی دهم ولی اگر التماس کنید شاید اگر دختر باشید برایتان میل کنم...راستی می دانید که من به یاهو میل نمی زنم. آخه آدم باید خیلی روستایی باشه که از یاهو استفاده کنه ...........
.........